Dit is een veelgestelde vraag onder producenten en importeurs die willen zakendoen in Nederland en elders in Europa. Spijtig genoeg is geen eenduidig antwoord te geven op deze ogenschijnlijk simpele vraag. Hoe komt dat? Daar zijn uiteenlopende redenen voor te noemen, maar laat ik er één aspect uitlichten: de productdefinities.

Kort door de bocht gezegd geldt CE-markering uitsluitend voor productgroepen waarvoor een Europese richtlijn of verordening dit uitdrukkelijk voorschrijft. Dat klinkt op papier redelijk eenvoudig – even snel de richtlijn checken en klaar is kees – maar de praktijk is helaas gecompliceerder. Het geval wil dat richtlijnen soms vaag zijn in het definiëren van producten die onder CE-markering vallen of daarvan zijn uitgezonderd.

Een praktijkvoorbeeld. Richtlijn 2009/48/EG eist CE-markering voor speelgoed. OK, lijkt duidelijk! Maar wat is speelgoed nu precies? Artikel 2, lid 1 van deze richtlijn geeft ons antwoord en beschrijft speelgoed als volgt: ‘producten die, al dan niet uitsluitend, ontworpen of bestemd zijn om door kinderen jonger dan 14 jaar bij het spelen te worden gebruikt’. Deze definitie roept echter onmiddellijk weer nieuwe vragen op, namelijk: (1) wat betekent dat ‘al dan niet uitsluitend’? en (2) hoe bepaal je of een product wel/geen speelfunctie heeft voor 14-jarigen en jonger?

Het antwoord op vraag 1 vinden we in een factsheet van de Europese Commissie. En wat blijkt? De tussenzin ‘al dan niet uitsluitend’ geeft aan dat producten die niet uitsluitend zijn bestemd om te mee te spelen toch als speelgoed worden beschouwd. Zo kan een product met een dubbele functie – zoals een sleutelhanger annex teddybeertje – als speelgoed worden beschouwd, ondanks dat de fabrikant of importeur de intentie heeft het product als sleutelhanger te positioneren.

Een afdoend antwoord op vraag 2 – het bepalen van de speelfunctie van een product – laat zich moeilijk geven. Een in 2007 gepubliceerd ‘Guidance Document’ van de Europese Commissie schetst het probleem dat feitelijk elk product door een kind als speelgoed kan worden beschouwd, ook al wordt het door de productaanbieder niet als zodanig gepresenteerd. In dit document zet de Commissie het concept van de ‘declared intented use’ tegenover die van de ‘reasonable expected use’. Ook biedt het document slechts summiere criteria aan waarmee de lidstaten kunnen vaststellen welke producten wel of niet onder speelgoed vallen. Geen eenvoudige materie!

Ook heeft de Europese Commissie documenten gepubliceerd die uitvoerig ingaan op de classificatie van speelgoed en producten die daaraan sterk verwant zijn. Denk daarbij aan boeken, muziekinstrumenten, tekengerei, sportartikelen en vermommingskostuums die allen typische speelgoedkenmerken vertonen. Meestal is een boek simpelweg een boek, maar als deze is voorzien van geluidssensoren of beweegbare afbeeldingen dan kan het zomaar een stuk speelgoed zijn. Dus kijk uit! De boodschap luidt: ga met CE-markering niet over één nacht ijs, maar bereid u goed voor om de juiste beslissing te kunnen nemen. Het Enterprise Europe Network wil graag met u meedenken.

Ton Durieux
Adviseur EU-wetgeving en CE-markering
t: 088 602 10 60